Η συνεχής αύξηση της παχυσαρκίας σε παγκόσμιο επίπεδο έχει συνδεθεί με άτομα χαμηλότερων κοινωνικών και οικονομικών στρωμάτων. Επιστήμονες όμως από το πανεπιστήμιο της Φλόριντας μελέτησαν την επίδραση που έχουν στην παιδική ηλικία καταστάσεις όπως η έκθεση σε διαζύγιο, εγκληματικότητα και άλλου τύπου κοινωνικών και περιβαλλοντολογικών ασταθειών, σε σχέση με την μελλοντική εκδήλωση παχυσαρκίας κατά την ενήλικη ζωή. Οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν το μοντέλο της Θεωρίας του Ιστορικού Ζωής το οποίο σχετίζει τις παιδικές εμπειρίες ενός ατόμου με τις μεταγενέστερες επιλογές και συμπεριφορές του ως ενήλικα. Σύμφωνα πάντα με αυτό το μοντέλο άτομα τα οποία βίωσαν στερήσεις και κακουχίες κατά την παιδική τους ηλικία παρουσιάζουν παρορμητική συμπεριφορά με ανεπαρκή σχεδιασμό για το μέλλον. Αντίθετα άτομα τα οποία είχαν μια σταθερή και δομημένη παιδική ηλικία παρουσιάζουν περισσότερη σταθερότητα και ως ενήλικες, με επαρκή και προσεχτικό σχεδιασμό για το μέλλον. Οι επιστήμονες παρατήρησαν ότι υπήρχε άμεσος συσχετισμός μεταξύ των βιωμάτων της παιδικής ηλικίας και της συμπεριφοράς προς την κατανάλωση φαγητού. Άτομα με ασταθή παιδική ηλικία επιδίδονταν σε κατανάλωση φαγητού ακόμα και όταν δεν πεινούσαν. Βλέπουμε λοιπόν ότι η εδραίωση μια ρουτίνας στα παιδία δημιουργεί μια αίσθηση σιγουριάς και δομής στην ζωή τους που στο μέλλον μπορεί να τα προστατέψει από ασταθείς διατροφικές συμπεριφορές και κατά επέκταση την παχυσαρκία.
Καραγιάννης Νικόλαος BSc, SRD, MPhil
Διαιτολόγος – Dietitian
